Ta sekcja została napisana w ten sposób, by przeczytać ją bezpośrednio po porzedniej części. Poniżej zawarto zarówno koncepcje projektowania zaawansowanych ścian ogniowych, jak i zaawansowane możliwości zawarte w programie ipfilter. W momencie gdy ta sekcja będzie ci doskonale znana, powinieneś być w stanie zbudować bardzo silną ścianę ogniową.

Istnieje pewien poważny problem gdy blokujemy usługi na podstawie portów: czasami się one przesuwają . Programy które bazują na RPC są w tym naprawdę okropne - lockd, statd, nawet nfsd słucha na portach innych niż 2049. Jest bardzo trudno przewidzieć, a nawet gorzej zautomatyzować proces dostrajania się w kółko i na okrągło. A co jeśli zapomnisz o usłudze? Zamiast zmagać się z bałaganem, zacznijmy od stanu zupełnie czystego. Aktualny zestaw reguł wygląda tak:

Tak, naprawdę zaczynamy od nowa. Pierwszą regułę której użyjemy będzie:

block in all

Nie przechodzi żaden ruch sieciowy. Żaden. Nawet tyci-tyci. Jesteś w tym momencie raczej bezpieczny. Konfiguracja użyteczna, ale bezpieczna. Najlepsze w tym wszystkim to to, że niewiele musisz teraz zrobić by nadal pozostać bezpiecznym, ale stać się też troszkę użytecznym. Powiedzmy że maszyna pracuje jako serwer WWW, nic więcej, nic mniej. Nie wykonuje nawet zapytań DNS. Chce tylko odbierać połączenia na port 80/tcp i to wszystko. Możemy to zrobić. Wykonamy to dokładając drugą regułę, którą już znasz:

block in       on tun0 all
pass  in quick on tun0 proto tcp from any to 20.20.20.1/32 port = 80

Maszyna przyjmie ruch na port 80 dla 20.20.20.1 i odrzuci wszystko inne. Dla podstawowych zastosowań ścian ogniowych to wszystko co potrzeba.

Zadaniem twojej ściany ogniowej jest zabezpieczenie przed niechcianym ruchem z punktu B do punktu A. Mamy generalne reguły które mówią `jeśli tylko ten pakiet jest do portu 23, to go puszczamy'. Mamy generalne reguły mówiące `jeśli tylko ten pakiet ma flagę FIN ustawioną, to go puszczamy'. Nasze ściany ogniowe nie znają początku, środka ani końca sesji TCP/UDP/ICMP. Mają tylko reguły które sprawdzają w stosunku do wszystkich pakietów. Musimy mieć nadzieję, że pakiet który ma flagę FIN ustawioną nie jest tak naprawdę skanem FIN, sprawdzającym nasze usługi. Mamy nadzieję że pakiet do portu 23 nie jest próbą przechwycenia naszej sesji telnetowej. A co jeśli byłaby szansa na zidentyfikowanie i zautoryzowanie poszczególnych sesji TCP/UDP/ICMP i rozróżnić te które są skanami portów czy też atakami DoS? Jest taki sposób, i nazywa się utrzymywaniem stanu ( ang. keep state ).

Chcemy wygody i bezpieczeństwa w jednym. Wielu ludzi również i dlatego Cisco ma klauzulę `established' ( nawiązane ) i pozwala przejść nawiązanym sesjom TCP. IPFW też ma również `established', IPFWADM ma `setup/established' ( konfigurujące/nawiązane ). Wszystkie mają tą opcję, ale nazwa jest bardzo myląca. Kiedy ją pierwszy raz zobaczyliśmy, myśleliśmy że nasz filtr pakietów śledzi każdą sesję i sprawdza co się w niej dzieje, że wie czy połączenie naprawdę jest nawiązane czy nie. Tak naprawdę, wszystkie wierzą pakietowi że jest tym czym twierdzi że jest, a każdy może przecież kłamać. Czytają sekcję flag nagłówka pakietu TCP i tu pojawia się problem bo nie mają opcji podobnego analizowania pakietów UDP/ICMP. Każdy kto potrafi spreparować nagłówki pakietów może pokonać taką ścianę ogniową.

No to co takiego szczególnego robi IPF, możesz zapytać? Cóż, inaczej niż w innych ścianach ogniowych, IPF naprawdę potrafi śledzić połączenia i stwierdzić czy połączenie jest nawiązane czy nie. I robi to zarówno dla pakietów TCP, UDP i ICMP, nie tylko TCP. IPF nazywa to właśnie utrzymywaniem stanu. Słowo kluczowe do zastosowania w regule brzmi keep state.

Do tej pory, mówiliśmy że pakiety przychodzą, zestaw reguł zostaje sprawdzony, pakiety wychodzą i znowu sprawdzany jest zestaw reguł. Dokładniej rzecz biorąc, to co się dzieje wygląda tak: pakiety przychodzą, sprawdzana jest tabela stanów, potem być może sprawdzany jest zestaw reguł dotyczących połączeń przychodzących, pakiety wychodzą, sprawdzana jest tabela stanów, i znów być może sprawdzany jest zestaw reguł dotyczących połączeń wychodzących. Tabela stanów to lista sesji TCP/UDMP/ICMP które są przepuszczane bez pytania przez ścianę ogniową, pomijając cały zestaw reguł. Brzmi jak poważna dziura w bezpieczeństwie? Poczekaj, to najwspanialsza rzecz która mogła przytrafić się twojej ścianie ogniowej.

Wszystkie sesje TCP/IP mają początek, środek i koniec ( aczkolwiek czasami jest nimi ten sam, jeden pakiet ). Nie możesz mieć końca bez środka, a środka bez początku. To oznacza, że wszystko co tak naprawdę potrzebujesz filtrować to początek sesji TCP/UDP/ICMP. Jeśli początek sesji ma prawo przejść przez ścianę ogniową, cała reszta ( środek i koniec ) również. Utrzymywanie stanu umożliwia Ci zignorowanie środka i końca, a skupienie się na blokowaniu/przepuszczaniu nowych sesji. Jeśli nowa sesja jest przepuszczana, wszystkie pakiety należące do niej również zostaną przepuszczone. Jeśli ma zostać zablokowana, żaden z pakietów który ma do niej należeć nie zostanie przepuszczony. Poniżej przykład dla pracy z serwerem ssh (i nic poza serwerem ssh):

block out quick on tun0 all
pass  in  quick on tun0 proto tcp from any to 20.20.20.1/32 port = 22 keep state

Pierwszą rzeczą którą możesz zauważyć, to brak komendy `pass out'. W rzeczywistości, jest tylko jedna, zawierająca wszystko reguła block out. Pomimo tego, zestaw reguł jest kompletny. Dzieje się tak, ponieważ poprzez utrzymywanie stanu tworzony jest cały zestaw reguł. W momencie, w którym pierwszy pakiet SYN dociera do serwera, tworzona jest pozycja w tabeli stanu i reszta sesji ssh jest również przepuszczana bez żadnej interferencji ze strony ściany ogniowej. Poniżej kolejny przykład:

block in  quick on tun0 all
pass  out quick on tun0 proto tcp from 20.20.20.1/32 to any keep state

W tym przypadku, serwer nie serwuje żadnych usług. Tak naprawdę, nie jest serwerem a klientem. I ten klient nie chce by żadne nieautoryzowane pakiety docierały do jego stosu IP. Jednakże, chce mieć pełen dostępu do internetu i naturalnie potrzebuje możliwości odpowiadania na pakiety które należą do połączeń przez niego inicjowanych. Ten prosty zestaw reguł tworzy listę stanów dla każdej nowej wychodzącej sesji TCP. I znowu, ponieważ tworzona jest nowa pozycja w liście stanów, nowe sesje TCP mają swobodę w komunikowaniu się tam i z powrotem tak jak chcą, bez niepotrzebnego zainteresowania ze strony ściany ogniowej. Wspomnieliśmy również, że działa to również dla UDP i ICMP:

block in  quick on tun0 all
pass  out quick on tun0 proto tcp  from 20.20.20.1/32 to any keep state
pass  out quick on tun0 proto udp  from 20.20.20.1/32 to any keep state
pass  out quick on tun0 proto icmp from 20.20.20.1/32 to any keep state

Tak Wirginio, możemy pingować. Teraz utrzymujemy stany połączeń TCP, UDP, ICMP. Możemy wykonywać połączenia wychodzące tak jakby nie było żadnej ściany ogniowej, a jednocześnie wszyscy hipotetyczni atakujący nie mogą wejść z powrotem. Jest to bardzo wygodne bo nie ma potrzeby śledzić na których portach słuchamy, a jedynie porty na które chcemy by można się było dostawać.

Utrzymywanie stanu jest bardzo wygodne, ale jednocześnie może być trochę zagmatwane. Możesz sobie strzelić w stopę w bardzo dziwne sposoby. Rozważmy następujący zestaw reguł:

pass  in  quick on tun0 proto tcp from any to 20.20.20.1/32 port = 23
pass  out quick on tun0 proto tcp from any to any keep state
block in  quick all
block out quick all

Na pierwszy rzut oka, wygląda na całkiem poprawną konfigurację. Umożliwiamy na nawiązywanie sesji przychodzących na port 23 i wychodzących wszędzie. Naturalnie, pakiety wychodzące na port 23 będą miały pakiety odpowiedzi, ale zestaw reguł jest ustawiony w ten sposób że reguła `pass out' wygeneruje pozycję w liście stanów i wszystko będzie działało poprawnie. Przynajmniej tak ci się tylko wydaje.

Przykra prawda polega na tym, że po 60 sekundach bezczynności pozycja w tablicy stanów zostanie zamknięta ( w przeciwieństwie do normalnych 5 dni ). Dzieje się tak ponieważ mechanizm śledzący połączenia `nie widział' oryginalnego pakietu SYN przeznaczonego do portu 23, a jedynie SYN ACK. IPF jest bardzo dobry w śledzeniu sesji TCP od początku do końca, ale nie jest zbyt dobry w odgadywaniu poprawności połączenia od połowy. Powinieneś przepisać reguły na takie:

pass  in  quick on tun0 proto tcp from any to 20.20.20.1/32 port = 23 keep state
pass  out quick on tun0 proto tcp from any to any keep state
block in  quick all
block out quick all

Dodatkowe słowo w regułach spowoduje że pierwszy pakiet utworzy pozycję w tablicy stanów i wszystko będzie działało tak jak się tego spodziewałeś. W momencie gdy 3-stopniowy proces nawiązywania połączenia ( ang. handshake ) był widziany przez mechanizm utrzymywania stanu, połączenie oznaczane jest jako będące w trybie 4/4. Oznacza to, że jest ono skonfigurowane na długoterminowa wymianę danych, dopóki nie zostanie zamknięte ( kiedy to zmieniany jest również tryb ). Możesz sprawdzić aktualne tryby w tablicy stanów poleceniem `ipfstat -s'.

UDP nie ma stanów, więc naturalnie wykonanie dobrej roboty w śledzeniu stanu połączenia jest tutaj dużo trudniejsze. Mimo to ipf robi dobrą robotę. Kiedy maszyna A wysyła pakiet UDP do maszyny B z portu źródłowego X na port docelowy Y, ipf pozwoli na odpowiedź z maszyny B do A z portu źródłowego Y na port docelowy X. Jest to krótkoterminowa pozycja w tabeli stanów, stworzona tylko na 60 sekund.

Poniżej przykład tego co się dzieje gdy wykonujemy nslookup by pobrać adres IP maszyny http://www.3com.com:

$ nslookup www.3com.com

Generowany jest pakiet DNS:

17:54:25.499852 20.20.20.1.2111 > 198.41.0.5.53: 51979+

Pakiet pochodzi z 20.20.20.1 i z portu 2111, a skierowany jest do 198.41.0.5 na port 53. Tworzona jest 60-sekundowa pozycja w liście stanów. Jeśli w tym czasie nadejdzie pakiet z 198.41.0.5 portu 53 przeznaczony dla 20.20.20.1 na port 2111, zostanie przepuszczony. Jak możesz sprawdzić, milisekundy później:

17:54:25.501209 198.41.0.5.53 > 20.20.20.1.2111: 51979 q: www.3com.com

Pakiet pasuje do kryteriów opisywanych przez pozycję w liście stanów i jest przepuszczany. W tym samym momencie w którym pakiet wchodzi, pozycja znika z listy stanów i żaden nowy pakiet nie może zostać wpuszczony, nawet gdyby twierdził że jest z dokładnie tego samego źródła.

IPFilter traktuje stany ICMP dokładnie tak, jak możnaby się spodziewać rozumiejąc jak ICMP używany jest z TCP i UDP, i przy zrozumieniu jak działa komenda `keep state'. Są generalnie dwa typy wiadomości ICMP: zapytania i odpowiedzi. Gdy wpisujesz regułę taką jak na przykład:

pass out on tun0 proto icmp from any to any icmp-type 8 keep state

by zezwolić na wychodzące odpowiedzi na żądanie echa ( typowy ping ), wpuszczony zostanie pakiet icmp-type 0, który jest zwyczajową odpowiedzią. Pozycja w liście stanów ma domyślny czas wygaśnięcia niekompletnego stanu 0/0 wynoszący 60 sekund. W związku z tym, jeśli utrzymujesz stan każdej wychodzącej wiadomości icmp która wywołuje odpowiedź icmp, potrzebujesz reguły `proto icmp [...] keep state'.

Jednakże, większość wiadomości ICMP to wiadomości o statusie generowane przez błędy w UDP ( i czasami TCP ). W IPFilter w wersjach 3.4.x i wyższych każda wiadomość o błędzie ICMP ( powiedzmy icmp-type 3 code 3 - port niedostępny, lub icmp-type 11 - przekroczony czas ), która pasuje do aktywnego wpisu w liście stanów, powoduje że pakiet ICMP jest wpuszczany. Na przykład, w starszych wersjach IPFilter, jeśli chciałeś by działał traceroute musiałeś użyć:

pass out on tun0 proto udp from any to any port 33434><33690 keep state
pass in on tun0 proto icmp from any to any icmp-type timex

a teraz możesz uzyskać to samo poprzez wpis:

pass out on tun0 proto udp from any to any port 33434><33690 keep state

By zabezpieczyć się przed wślizgnięciem się nieproszonych pakietów ICMP przez Twoją ścianę ogniową, nawet gdy aktywny wpis w tabeli stanów istnieje, przychodzący pakiet ICMP jest sprawdzany nie tylko pod kątem poprawnego adresu źródłowego i przeznaczenia ( i portów, jeśli to go dotyczy ), ale jeszcze małej części danych w pakiecie określającej w wyniku którego pakietu ta wiadomość ICMP została wygenerowana.

Wróćmy do czterolinijkowego zestawu reguł z poprzedniej sekcji:

pass  in  quick on tun0 proto tcp from any to 20.20.20.1/32 port = 23 keep state
pass  out quick on tun0 proto tcp from any to any keep state
block in  quick all
block out quick all

Jest on prawie, ale nie całkiem satysfakcjonujący. Problem polega na tym, że nie tylko pakiety SYN mogą dotrzeć do portu 23, ale również inne, stare pakiety. Możemy to zmienić przez zastosowanie słowa kluczowego `flags':

pass  in  quick on tun0 proto tcp from any to 20.20.20.1/32 port = 23 flags S keep state
pass  out quick on tun0 proto tcp from any to any flags S keep state
block in  quick all
block out quick all

Obecnie tylko pakiety TCP, skierowane do 20.20.20.1 na port 23 z ustawioną tylko flagą SYN mogą dotrzeć i utworzyć pozycję w liście stanów. Samotna flaga SYN ustawiona jest tylko w pierwszym pakiecie sesji TCP ( zwanej pakietem nawiązującym połączenie TCP ) i to jest to co chcieliśmy tak naprawdę uzyskać. Są przynajmniej dwie zalety takiego zapisu: nie dotrą do ciebie żadne inne pakiety które mogłyby namieszać w tabeli stanów. Po drugie, skany FIN i XMAS nie powiodą się ponieważ mają ustawione również inne flagi oprócz SYN. Aktualnie, wszystkie przychodzące pakiety muszą być albo nawiązującymi połączenie albo już do niego należeć. Jeśli nadejdzie cokolwiek innego, jest albo spreparowane albo jest skanem portów. Istnieje jednak jeden wyjątek - gdy dociera do nas pakiet sfragmentowany. IPF jest przygotowany na obsługę takich sytuacji, z pomocą słowa kluczowego `keep frags'. Przy jego zastosowaniu, IPF będzie potrafił śledzić również sesje z pakietami, które są sfragmentowane i pozwoli im przejść. Przepiszmy te trzy reguły by logować pakiety spreparowane i zezwolić na obsługę pakietów sfragmentowanych:

pass  in  quick on tun0 proto tcp from any to 20.20.20.1/32 port = 23 flags S keep state keep frags
pass  out quick on tun0 proto tcp from any to any keep state flags S keep frags
block in  log quick all
block out log quick all

Taki zapis działa, ponieważ każdy pakiet który powinien być wpuszczony, zostanie najpierw wpisany do tabeli stanów, zanim reszta reguł zdąży go zablokować. Jedynym skanem którego ten zapis nie wykryje jest skan SYN. Jeśli naprawdę jesteś tym zaniepokojony, być może powinieneś logować również wszystkie pakiety SYN.

Jak do tej pory, wszystkie nasze zablokowane pakiety byłu zrzucane na podłogę, i bez względu na to czy zostały zalogowane czy nie, nie odsyłaliśmy niczego do hosta który przysłał nam pakiet. Czasami nie jest to najbardziej pożądane rozwiązanie, ponieważ robiąc coś takiego, informujemy go że mamy działający filtr pakietów. Wydaje się dużo lepszym rozwiązaniem wprowadzenie w błąd atakującego, że nie działa żaden filtr pakietów i nie ma żadnych usług przy pomocy których możnaby się włamać. Tutaj dochodzimy do dużo bardziej wyrafinowanego blokowania.

Kiedy na systemie Unixowym nie działa usługa, zwykle wysyła on zdalnemu systemowi jakiś rodzaj odpowiedzi. W przypadku TCP, jest to pakiet RST (Reset). Kiedy blokujemy pakiet TCP, IPF może faktycznie odesłać pakiet RST do nadawcy jeśli użyjemy słowa kluczowego `return-rst'.

Podczas gdy do tej pory pisaliśmy:

block in log on tun0 proto tcp from any to 20.20.20.0/24 port = 23
pass  in     all

Możemy teraz napisać:

block return-rst in log proto tcp from any to 20.20.20.0/24 port = 23
block in log quick on tun0
pass  in     all

Potrzebujemy dwóch reguł `block', ponieważ `return-rst' działa tylko dla TCP, a my nadal chcemy zablokować protokoły takie jak UDP, ICMP i inne. Kiedy użyjemy takich reguł, strona zdalna otrzyma komunikat `connection refused' ( połączenie odrzucone ), zamiast `connection timed out' ( upłynął czas na nawiązanie połączenia ).

Możliwe jest również odsyłanie wiadomości z błędami, gdy ktoś wysyła pakiet UDP do portu w twoim systemie. Do tej pory pisaliśmy:

block in log quick on tun0 proto udp from any to 20.20.20.0/24 port = 111

Używając słowa kluczowego return-icmp możemy teraz napisać:

block return-icmp(port-unr) in log quick on tun0 proto udp from any to 20.20.20.0/24 port = 111

Zgodnie z książką TCP/IP Illustrated, port-unreachable ( port nieosiągalny ) jest prawidłowym komunikatem ICMP odpowiedzi jeśli na danym porcie nie nasługuje żadna usługa. Możesz użyć dowolnego typu ICMP, ale port-unreachable jest prawdopodobnie najlepszą odpowiedzią. Jest również domyślna w przypadku użycia `return-icmp'.

Jednak, gdy zaczniesz używać `return-icmp', zauważysz że nie jest to bardzo skryte, ponieważ zwraca pakiet ICMP z adresem ściany ogniowej, a nie adresem maszyny dla której pakiet był przeznaczony. Zostało to naprawione w ipfilter w wersji 3.3 i dodano nowe słowo kluczowe: `return-icmp-as-dest'. Nowy format wygląda tak:

block return-icmp-as-dest(port-unr) in log on tun0 proto udp from any to 20.20.20.0/24 port = 111

Powinieneś być bardzo uważny i generować pakiety odpowiedzi tylko w sytuacjach, w których dobrze wiesz na co odpowiadasz. Na przykład, odpowiadanie return-icmp na broadcast w sieci lokalnej może skończyć się zalaniem pakietami sieci.

Bardzo ważne jest, by zauważyć, że sama obecność słowa kluczowego `log' zapewnia tylko dostępność pakietu dla urządzenia logującego ipfilter: /dev/ipl. Tak naprawdę aby zobaczyć tą informację, musisz mieć uruchomione narzędzie ipmon ( lub inne, które czyta /dev/ipl ). Typowe użycie słowa `log' jest skojarzone z poleceniem ipmon -s, które dopiero loguje informacje do syslog. Od ipfilter 3.3, można nawet kontrolować zachowanie logujące syslog poprzez użycie słowa `log level', tak jak w regułach poniżej:

block in log level auth.info quick on tun0 from 20.20.20.0/24 to any
block in log level auth.alert quick on tun0 proto tcp from any to 20.20.20.0/24 port = 21

W dodatku, możesz ograniczać informacje które są logowane. Na przykład, możesz nie być zainteresowany faktem, że ktoś próbował twój port telnetu 500 razy, a jedynie, że w ogóle próbował to robić. Służy do tego opcja `log first' logująca tylko pierwszy pakiet. Oczywiście, pierwszeństwo dotyczy tylko jednej sesji i dla typowego zablokowania pakietu, trudno będzie ci uzyskać efekt by to robiło dokładnie to co chciałeś. Jednakże przy połączeniu tego z poleceniami `pass' i `keep state', może być to bardzo pomocne narzędzie w śledzeniu ruchu.

Inna użyteczna opcja którą możesz wykorzystać przy logowaniu, to zachowanie interesujących fragmentów pakietu oprócz normalnej informacji logowanej z pakietem. IPFilter zaloguje pierwsze 128 bajtów pakietu jeśli użyjesz słowa `log body'. Powinieneś starać się ograniczać takie logowanie, ponieważ czyni to twoje logi bardzo szczegółowymi. Dla niektórych zastosowań jest to jednak wygodne - można sprawdzić dokładniej pakiet, lub wysłać te informacje do jakiejś aplikacji do dalszej analizy.

Mamy teraz całkiem szczelną ścianę ogniową, ale nadal możemy ją jeszcze uszczelnić. Część oryginalnego zestawu reguł usuneliśmy, część została jako użyteczna. Sugerowałbym wrócenie do wszystkich dotyczących zabezpieczenia przed fałszowaniem. To sprawia, że zostajemy z:

block in           on tun0
block in     quick on tun0 from 192.168.0.0/16 to any
block in     quick on tun0 from 172.16.0.0/12 to any
block in     quick on tun0 from 10.0.0.0/8 to any
block in     quick on tun0 from 127.0.0.0/8 to any
block in     quick on tun0 from 0.0.0.0/8 to any
block in     quick on tun0 from 169.254.0.0/16 to any
block in     quick on tun0 from 192.0.2.0/24 to any
block in     quick on tun0 from 204.152.64.0/23 to any
block in     quick on tun0 from 224.0.0.0/3 to any
block in log quick on tun0 from 20.20.20.0/24 to any
block in log quick on tun0 from any to 20.20.20.0/32
block in log quick on tun0 from any to 20.20.20.255/32
pass  out quick on tun0 proto tcp/udp from 20.20.20.1/32 to any keep state
pass  out quick on tun0 proto icmp    from 20.20.20.1/32 to any keep state
pass  in  quick on tun0 proto tcp from any to 20.20.20.1/32 port = 80 flags S keep state

Rozszerzmy użycie naszej ściany ogniowej poprzez stworzenie bardziej skomplikowanej, i mamy nadzieję bardziej przystającej do świata rzeczywistego konfiguracji przykładowej. Na potrzeby tego przykładu, zmienimy nazwy interfejsów i numerację sieci. Załóżmy, że mamy trzy interfejsy na swojej ścianie ogniowej, xl0, xl1 i xl2.

• xl0 jest podłączony do sieci zewnętrznej 20.20.20.0/26
• xl1 jest podłączony do naszej sieci zdemilitaryzowanej 20.20.20.64/26
• xl2 jest podłączony do naszej chronionej sieci 20.20.20.128/25

Zdefiniujemy od razu cały zestaw reguł, ponieważ jak do tej pory powinieneś już umieć je czytać:

block in     quick on xl0 from 192.168.0.0/16 to any
block in     quick on xl0 from 172.16.0.0/12 to any
block in     quick on xl0 from 10.0.0.0/8 to any
block in     quick on xl0 from 127.0.0.0/8 to any
block in     quick on xl0 from 0.0.0.0/8 to any
block in     quick on xl0 from 169.254.0.0/16 to any
block in     quick on xl0 from 192.0.2.0/24 to any
block in     quick on xl0 from 204.152.64.0/23 to any
block in     quick on xl0 from 224.0.0.0/3 to any
block in log quick on xl0 from 20.20.20.0/24 to any
block in log quick on xl0 from any to 20.20.20.0/32
block in log quick on xl0 from any to 20.20.20.63/32
block in log quick on xl0 from any to 20.20.20.64/32
block in log quick on xl0 from any to 20.20.20.127/32
block in log quick on xl0 from any to 20.20.20.128/32
block in log quick on xl0 from any to 20.20.20.255/32
pass out on xl0 all

pass out quick on xl1 proto tcp from any to 20.20.20.64/26 port = 80 flags S keep state
pass out quick on xl1 proto tcp from any to 20.20.20.64/26 port = 21 flags S keep state
pass out quick on xl1 proto tcp from any to 20.20.20.64/26 port = 20 flags S keep state
pass out quick on xl1 proto tcp from any to 20.20.20.65/32 port = 53 flags S keep state
pass out quick on xl1 proto udp from any to 20.20.20.65/32 port = 53 keep state
pass out quick on xl1 proto tcp from any to 20.20.20.66/32 port = 53 flags S keep state
pass out quick on xl1 proto udp from any to 20.20.20.66/32 port = 53 keep state
block out on xl1 all
pass in quick on xl1 proto tcp/udp from 20.20.20.64/26 to any keep state

block out on xl2 all
pass in quick on xl2 proto tcp/udp from 20.20.20.128/25 to any keep state

Z tego arbitralnego przykładu, od razu można zauważyć że nasz zestaw reguł powoli staje się coraz mniej czytelny. By sprawy pogorszyć, w momencie gdy dodamy reguły dla naszej sieci zdemilitaryzowanej (DMZ), musimy dodać dodatkowe reguły testujące dla każdego pakietu, co pogorszy wydajność połączeń xl0-xl2. Jeśli zbudujesz ścianę ogniową z regułami takimi jak te, a masz dużą przepustowość łącza i średnio dużo mocy obliczeniowej procesora, każdy kto ma stację roboczą w sieci podłączonej do interfejsu xl2 przyjdzie do ciebie by umieścić twoją głowę na talerzu. Zatem, by utrzymać połączenie głowy z torsem, możesz przyśpieszyć znacznie porównywanie przez stworzenie grup reguł. Pozwalają one na zapisanie swoich reguł w formie drzewa, zamiast w postaci linearnej - więc jeśli pakiet nie ma nic wspólnego z pewnym zestawem testów ( powiedzmy, reguł dotyczących xl1 ), nie będą one w ogóle brane pod uwage. Jest to coś w rodzaju posiadania wielu ścian ogniowych na tej samej maszynie.

Poniżej przykład z którym zaczniemy:

block out quick on xl1 all head 10
pass out quick proto tcp from any to 20.20.20.64/26 port = 80 flags S keep state group 10
block out on xl2 all

W tym bardzo prostym przykładzie, widzimy małą zapowiedź potęgi grup reguł. Jeśli pakiet nie jest przeznaczony dla interfejsu xl1, nagłówek ( head ) dla grupy 10 ( group 10 ) w ogóle nie będzie pasował i nie zostanie uwzględniony przy porównywaniu. Jeśli pakiet pasuje do reguły xl1, słowo kluczowe quick spowoduje ucięcie przetwarzania na poziomie podstawowym/korzenia ( grupa reguł 0 ) i skoncentruje się na testowaniu reguł które dotyczą grupy 10, w tym wypadku sprawdzenia flagi SYN w pakietach przeznaczonych dla 80/tcp. W ten sposób, możemy przepisać powyższe reguły tak by zmaksymalizować wydajność naszej ściany ogniowej.

block in quick on xl0 all head 1
block in     quick on xl0 from 192.168.0.0/16 to any  group 1
block in     quick on xl0 from 172.16.0.0/12 to any   group 1
block in     quick on xl0 from 10.0.0.0/8 to any      group 1
block in     quick on xl0 from 127.0.0.0/8 to any     group 1
block in     quick on xl0 from 0.0.0.0/8 to any       group 1
block in     quick on xl0 from 169.254.0.0/16 to any  group 1
block in     quick on xl0 from 192.0.2.0/24 to any    group 1
block in     quick on xl0 from 204.152.64.0/23 to any group 1
block in     quick on xl0 from 224.0.0.0/3 to any     group 1
block in log quick on xl0 from 20.20.20.0/24 to any   group 1
block in log quick on xl0 from any to 20.20.20.0/32   group 1
block in log quick on xl0 from any to 20.20.20.63/32  group 1
block in log quick on xl0 from any to 20.20.20.64/32  group 1
block in log quick on xl0 from any to 20.20.20.127/32 group 1
block in log quick on xl0 from any to 20.20.20.128/32 group 1
block in log quick on xl0 from any to 20.20.20.255/32 group 1
pass  in           on xl0 all group 1

pass out on xl0 all

block out quick on xl1 all head 10
pass out quick on xl1 proto tcp from any to 20.20.20.64/26 port = 80 flags S keep state group 10
pass out quick on xl1 proto tcp from any to 20.20.20.64/26 port = 21 flags S keep state group 10
pass out quick on xl1 proto tcp from any to 20.20.20.64/26 port = 20 flags S keep state group 10
pass out quick on xl1 proto tcp from any to 20.20.20.65/32 port = 53 flags S keep state group 10
pass out quick on xl1 proto udp from any to 20.20.20.65/32 port = 53         keep state group 10
pass out quick on xl1 proto tcp from any to 20.20.20.66/32 port = 53 flags S keep state
pass out quick on xl1 proto udp from any to 20.20.20.66/32 port = 53         keep state group 10
pass in quick on xl1 proto tcp/udp from 20.20.20.64/26 to any keep state

block out on xl2 all
pass in quick on xl2 proto tcp/udp from 20.20.20.128/25 to any keep state

Teraz możesz poobserwować grupy reguł w akcji. Dla komputera w sieci xl2, kompletnie pomijamy wszystkie testy w grupie 10, kiedy nie komunikujemy się z żadnymi komputerami w tej sieci.

Zależnie od Twojej sytuacji, korzystne może być pogrupowanie reguł według protokołu, różnych maszyn, bloków sieciowych, lub czegokolwiek - tak by sprawić, że przepływ informacji będzie płynny.

Nawet mimo faktu, że przekazujemy część pakietów a inne blokujemy, zachowujemy się tak, jak dobrze zachowujący się router powinien się zachowywać - zmniejszamy TTL pakietu i niniejszym oznajmiamy całemu światu że tak, jest tutaj przejście ( ang. hop ). Możemy jednak ukryć swoją obecność przed zbyt dociekliwymi aplikacjami takimi jak unix'owy traceroute, który używa pakietów UDP z różnymi TTL by zmapować ilość przejść pomiędzy dwoma komputerami. Jeśli chcemy, by nadchodzące traceroute działało, ale nie chcemy oświadczać że mamy tu ścianę ogniową która spowoduje dodanie jednego przejścia, możemy zrobić to regułą taką jak ta:

block in quick on xl0 fastroute proto udp from any to any port 33434 >< 33465

Obecność słowa `fastroute' zasygnalizuje ipfilter żeby nie przekazywać pakietu do stosu IP dla wykonania routingu, co spowodowałoby zmniejszenie TTL pakietu. Pakiet zostanie po prostu od razu umieszczony na interfejsie wyjściowym przez ipfilter i nic nie zostanie zmienione. ipfilter oczywiście sprawdzi systemową tablicę routingu by sprawdzić na jakim interfejsie powinien wystawić pakiet, ale wykona zadanie przeroutowania pakietu sam.

Istnieje również powód, dla którego używamy tu słów `block quick'. Gdybyśmy użyli słowa `pass' i mielibyśmy włączone przekazywanie ( ang. forwarding ) pakietów IP w kernelu, skończyłoby się to na tym, że dostalibyśmy dwie ścieżki którymi pakiet mógłby wyjść, a to prawdopodobnie spowodowałoby błąd kernel panic.

Trzeba również dodać, że większość kerneli Uniksowych ( a w szczególności te, na których ipfilter zwykle pracuje ), mają dużo bardziej wydajny kod routingu niż ten w ipfilter, a w związku z tym nie powinieneś myśleć o słowie `fastroute' jako o sposobie na zwiększenie szybkości pracy swojej ściany ogniowej. Powinno być ono używane tylko w przypadku gdy ukrycie się jest najważniejsze.

Poza otoczeniem firmowym, jedną z największych zalet technologii ścian ogniowych jest możliwość połączenia wielu komputerów przez jeden interfejs zewnętrzny, często bez zgody, wiedzy czy nawet podejrzeń ze strony dostawcy internetowego. Ci którzy znają Linuksa nazywają to Maskaradą IP ( ang. IP Masquerading ), ale dla reszty świata jest ona znana pod nazwą Translacja Adresów Sieciowych, lub w skrócie NAT ( ang. Network Address Translation ).

Najprostszym zastosowaniem NAT jest dokładnie to co robi jego odpowiednik - Linuksowa Maskarada IP. Zapisuje się to w jednej prostej regule:

map tun0 192.168.1.0/24 -> 20.20.20.1/32

Bardzo proste. Zawsze gdy pakiet wychodzi przez interfejs tun0 ze źródłowym adresem pasującym do maski CDIR 192.168.1.0/24, adres jest zamieniany jeszcze na stosie IP, tak by zawierał adres źródłowy 20.20.20.1 a dopiero wtedy zostaje wysłany do swojego celu przeznaczenia. System utrzymuje listę jakie zmapowane połączenia są w trakcie tak by mógł wykonać czynność odwrotną gdy nadejdzie odpowiedź ( skierowana do 20.20.20.1 ) i odesłać ją do oryginalnego nadawcy.

Jest jednak pewien minus reguły którą teraz wpisaliśmy. W wielu przypadkach, nie wiemy jaki mamy adres IP naszego zewnętrznego interfejsu ( jeśli używasz tun0 czy ppp0 i typowego ISP ), więc ustawienie tablicy NAT staje się raczej problematyczne. Na szczęście NAT jest na tyle mądry, że potrafi zaakceptować adres w postaci 0/32. Sygnalizuje to, że musi sprawdzić sobie sam jaki właściwie adres ma interfejs zewnętrzny i prawidłowo zmodyfikować pakiet. Spójrz niżej:

map tun0 192.168.1.0/24 -> 0/32

Możemy teraz załadować nasze reguły do ipnat i połączyć się ze światem zewnętrznym bez konieczności edytowania czegokolwiek. Musisz jednak uruchomić `ipf -y' by odświeżyć adres przypisany połaczeniu jeśli się rozłączysz i wdzwonisz ponownie, lub gdy wygaśnie Twoja dzierżawa na adres przydzielony przez DHCP.

Niektórzy z was mogą się zastanawiać, co dzieje się z portem źródłowym gdy wykonywane jest mapowanie. W przypadku naszej reguły, port źródłowy pakietu nie zostaje zmieniony w stosunku do oryginału. Są jednak przypadki gdy nie chcemy by tak się działo - może po drodze jest jeszcze jedna ściana ogniowa, lub wiele maszyn próbuje używać tego samego portu. Może to powodować kolizje i pakiet jest przepuszczany bez mapowania. ipnat pomaga w tym momencie, poprzez dostarczenie słowa kluczowego `portmap':

map tun0 192.168.1.0/24 -> 0/32 portmap tcp/udp 20000:30000

Nasza reguła wrzuca wszystkie mapowane połączenia ( które mogą używać protokołu tcp, udp lub jednocześnie tcp/udp ) w zakres portów od numeru 20000 do 30000.

Możemy jeszcze ułatwić sobie życie, używając polecenia `auto' by poinformować ipnat by sam określił sobie jakich portów może użyć i zaalokował je proporcjonalnie wśród adresów, używanych w puli:

map tun0 192.168.1.0/24 -> 0/32 portmap tcp/udp auto

Pamiętaj, że reguły mapujące odnoszą się tylko do protokołów, które określiłeś ( np. tcp, udp lub tcp/udp ), i nie odnoszą się do innych, takich jak ICMP czy IPsec ESP/AH. Dla nich, musisz dodać dodatkowe mapowania odnoszące się do wszystkich innych protokołów:

map tun0 192.168.1.0/24 -> 0/32 portmap tcp/udp 20000:30000
map tun0 192.168.1.0/24 -> 0/32

Innym częstym zastosowaniem NAT jest wzięcie małej, statycznie przydzielonej puli adresów i zmapowanie wielu komputerów w tą mniejszą przestrzeń adresową. Jest to proste do uzyskania przy użyciu tego co już wiesz o słowach kluczowych `map' i `portmap'. Zapiszmy to jak poniżej:

map tun0 192.168.0.0/16 -> 20.20.20.0/24 portmap tcp/udp 20000:60000

Zdarza się również, że zdalna aplikacja wymaga, by wszystkie połączenia przychodziły z tego samego IP. Możemy pomóc, instruując NAT by statycznie zmapował sesje z danej maszyny na pulę adresów i wykonał trochę magii z wybraniem portu. Robi się to, stosując słowo kluczowe `map-block', tak jak poniżej:

map-block tun0 192.168.1.0/24 -> 20.20.20.0/24

Tak jak słowo `map', `map-block' ma również swoją wersję `portmap'. Używa się jej albo ze słowem kluczowym `auto':

map-block tun0 192.168.1.0/24 -> 20.20.20.0/24 auto

lub ze słowem `ports', jeśli chcesz wskazać konkretne numery portów należące do określonych adresów IP:

map-block tun0 192.168.1.0/24 -> 20.20.20.0/24 ports 64

Czasami zdarza się, że chcemy by komputer za ścianą ogniową z danym IP pojawiał się z innym IP. Jednym z takich przykładów może być labolatorium komputerowe, dołączone do różnych sieci, a mające wziąć udział w testach. Nie chcemy rekonfigurować całego labolatorium, ponieważ możemy postawić przed nim komputer wykonujący NAT i zmienić adresy w jednym miejscu. Można to wykonać za pomocą słowa kluczowego `bimap', od mapowania dwukierunkowego. Bimap posiada pewne dodatkowe zabezpieczenia zapewniające, że wie jaki jest stan połączenia, podczas gdy słowo `map' używane jest tylko do zaalokowania adresu i portu źródłowego oraz odpowiedniej modyfikacji pakietu.

bimap tun0 192.168.1.1/32 -> 20.20.20.1/32

spowoduje zmapowanie dla jednej maszyny.

Często zdarza się, że musimy zapewnić funkcjonowanie NATu zależne od adresów źródłowych i przeznaczenia. Na przykład, chcemy prowadzić NAT dla wszystkich, oprócz określonej podsieci:

map tun0 from 192.168.1.0/24 ! to 5.0.0.0/20 -> 20.20.20.1/32

Można również zastosować taką konstrukcję:

map tun0 from 192.168.1.5/32 port = 5555 to 1.2.3.4/32 -> 20.20.20.2/32
map tun0 from 192.168.1.0/24 to 5.0.0.0/20 -> 20.20.20.2/32 portmap auto

A co to ma do rzeczy? Wiele. Powiedzmy że mamy serwer WWW pracujący na 20.20.20.5, a ponieważ staliśmy się ostatnio bardzo podejrzliwi co do bezpieczeństwa naszej sieci, chcemy by serwer nie pracował na porcie 80, ponieważ wymaga to krótkiego momentu pracy z przywilejami roota. Ale jak uruchomić go na mniej uprzywilejowanym porcie 8000 w świecie 'wszystko kropka com'? Jak ktokolwiek znajdzie nasz serwer? Możemy użyć usług przekierowania NATu by rozwiązać ten problem, instruując go by przemapował wszystkie połączenia przeznaczone dla 20.20.20.5:80 na 20.20.20.5:8000. Używa się do tego słowa kluczowego `rdr':

rdr tun0 20.20.20.5/32 port 80 -> 192.168.0.5 port 8000

Możemy również podać protokół, jeśli chcielibyśmy na przykład przekierować usługę UDP zamiast TCP ( która jest domyślna ). Na przykład, gdybyśmy chcieli zastawić zasadzkę na naszej ścianie ogniowej i udawać zainstalowanego Back Orifice dla Windows, możemy ochronić naszą sieć przez prostą regułę:

rdr tun0 20.20.20.0/24 port 31337 -> 127.0.0.1 port 31337 udp

Możliwe jest modyfikowanie zachowania słowa `rdr' w zależności od adresów źródłowego i docelowego:

rdr tun0 from 10.1.1.1/32 to 20.20.20.5/32 port = 80 -> 192.168.0.5 port 8001
rdr tun0 from 10.1.1.1/32 port = 12345 to 20.20.20.5/32 port = 80 -> 192.168.0.5 port 8002

Należy jednak zaznaczyć bardzo ważną sprawę. Nie możesz łatwo użyć tego jako lustra, tzn.:

rdr tun0 20.20.20.5/32 port 80 -> 20.20.20.6 port 80 tcp

Taka konstrukcja nie zadziała, jeśli .5 i .6 są w tym samym segmencie LAN. Funkcja `rdr' jest wykonywana na każdym pakiecie, który trafia do ściany ogniowej na określonym interfejsie. Gdy nadchodzi pakiet który pasuje do reguły, jego adres docelowy jest zmieniany, pakiet trafia do ipf w celu przefiltrowania i gdy tylko przetrwa boje z regułami filtra, jest wysyłany do kodu routującego Uniksa. Ponieważ pakiet pochodzi z tego samego interfejsu, którym będzie musiał opuścić system by dotrzeć do maszyny docelowej, system jest w kropce. Lustra po prostu nie działają. Nie działa również podawanie adresu interfejsu z którego pakiet właśnie nadszedł. Pamiętaj że adresy docelowe dla `rdr' muszą istnieć po drugiej stronie ściany ogniowej, w sieci do której prowadzi inny interfejs niż ten, którym wszedł pakiet pierwotny.

Ponieważ właśnie instalujesz ścianę ogniową możesz zdecydować, że jest to dobry moment na zastosowanie proxy dla wielu wychodzących połączeń. Dzięki temu możesz jeszcze bardziej zacieśnić swoje reguły filtrowania chroniące sieć. Może się również zdarzyć tak, że natrafisz na sytuację, której proces mapowania NAT nie może aktualnie poprawnie obsłużyć. Taką sytuację można obejść następującą konstrukcją:

rdr xl0 0.0.0.0/0 port 21 -> 127.0.0.1 port 21

Ten wpis mówi, że każdy pakiet z interfejsu xl0 przeznaczony dla dowolnego adresu ( 0.0.0.0 ) na port ftp, zostanie przepisany tak by połączyć się z proxy, które pracuje na systemie wykonującym NAT na porcie 21.

Ten specyficzny przykład proxy FTP prowadzi do pewnych komplikacji, kiedy chodzi o serwery WWW czy inne automatycznie logujące się klienty, które nie wiedzą o wymaganiach komunikacji z proxy. Istnieją łaty dla ftp-gw z TIS Firewall Toolkit które w połączeniu z procesem NAT pozwalają na zapewnienie funkcjonalności, dzięki której można sprawdzić gdzie chciałeś wejść i wysłać cię tam automatycznie. Wiele paczek proxy pracuje obecnie również w środowisku transparentnego proxy ( na przykład Squid, znajdujący się pod adresem http://squid.nlanr.net/, pracuje w porządku ).

Takie zastosowanie słowa kluczowego `rdr' jest często użyteczne gdy chcesz zmusić użytkowników do autoryzowania się na proxy ( na przykład, gdy chcesz by twoi inżynierowie mogli przeglądać strony WWW, ale wolałbyś żeby raczej ludzie z call-center tego nie robili ).

Wielu użytkowników chce połączyć filtrowanie i translację adresów, by zapewnić usługi tylko określonym komputerom za ich ścianą ogniową. Na przykład, by zapewnić dostęp do serwera WWW za twoją maszyną 20.20.20.5 ( która tak naprawdę ma adres 192.168.0.5 w sieci wewnętrznej ) Twojemu przyjacielowi który ma adres 172.16.8.2, możesz wpisać następujący wiersz do ipnat.rules:

rdr tun0 20.20.20.5/32 port 80 -> 192.168.0.5 port 8000

a następujący wiersz do ipf.rules:

pass in on tun0 proto tcp from 172.16.8.2/32 to 192.168.0.5/32 port = 8000 flags S keep state

Na pierwszy rzut oka może to wyglądać trochę dziwnie, ale dlatego że NAT odbywa się pierwszy, a w jego trakcie adres docelowy i port docelowy jest przepisywany zanim zajmie się nim kod filtrujący pakietu.

Ponieważ ipnat dostarcza metody na przepisywanie pakietów w trakcie ich podróży przez ścianę ogniową, staje się wygodnym miejscem do wbudowania proxy poziomu aplikacji, zbudowanej pomiędzy tą aplikacją a ścianą ogniową. Na przykład: FTP. Możemy kazać naszej ścianie ogniowej sprawdzać pakiety, które przez nią przechodzą i gdy zauważy, że ma do czynienia z aktywną sesją FTP, dopisze sobie pewne tymczasowe reguły. Dzieje się to trochę na wzór keep state i sprawia, że połączenie FTP będzie działało. Realizujemy to reguła podobną do tej:

map tun0 192.168.1.0/24 -> 20.20.20.1/32 proxy port ftp ftp/tcp

Musisz pamiętać by umieścić wyrażenie `proxy' przed jakimikolwiek regułami `portmap', ponieważ w innym przypadku `portmap' wykona przepisanie pakietu zanim `proxy' będzie miało szansę na zajęcie się nim. Pamiętaj, że reguły ipnat działają na zasadzie pierwszy pasujący. Istnieją również proxy dla rcmd ( które, jak sądzimy, są berkeley'owskimi komendami r-*, i i tak powinny być zabronione, więc nie przyglądaliśmy im się ), oraz raudio dla strumieni Real Audio PNM. W każdym bądź razie obydwa proxy powinny zostać ustawione przed jakimikolwiek regułami `portmap', jeśli zamierzasz robić NAT.

Jeśli ipnat i tak już przepisuje nam pakiety, możemy użyć go do obsługi prostszych właściwości drogich urządzeń równoważących obciążenie. Będzie przypisywał mapowaniom wiele adresów docelowych - uzyskamy to stosując słowo kluczowe `round-robin':

rdr tun0 20.20.20.5/32 port 80 -> 192.168.0.5, 192.168.0.6, 192.168.0.7 port 8000

Reguły Filtra IP ładowane są przez narzędzie ipf. Reguły można przechować w dowolnym pliku, ale normalnie stosuje się pliki /etc/ipf.rules, /usr/local/etc/ipf.rules lub /etc/opt/ipf/ipf.rules.

Filtr IP ma dwa zestawy reguł, zestaw aktywny i nieaktywny. Domyślnie, wszystkie operacje przeprowadzane są na zestawie aktywnym. Możesz pracować na zestawie nieaktywnym przez dodanie `-I' do linii poleceń ipf. Zestawy zamienia się miejscami przez użycie opcji `-s'. Jest to bardzo przydatne podczas testowania nowych zestawów reguł, bez usuwania starego zestawu.

Reguły można również usuwać z listy, stosując opcję `-r', ale generalnie bezpieczniejsze jest po prostu usunąć cały zestaw reguł nad którym pracujesz przy użyciu opcji `-F' i załadować go po wykonaniu zmian.

Podsumowując, najłatwiejszym sposobem by załadować zestaw reguł jest użycie polecenia `ipf -Fa -f /etc/ipf.rules'. Jeśli chodzi o bardziej skomplikowane manipulowanie zestawami reguł, sprawdź stronę podręcznika ipf(1).

Reguły NAT ładowane są przez narzędzie ipnat. Reguły NAT można przechowywać w dowolnym pliku, ale normalnie stosuje się pliki `/etc/ipnat.rules', `/usr/local/etc/ipnat.rules' lub `/etc/opt/ipf/ipnat.rules'.

Reguły można również usuwać z listy, stosując opcję `-r', ale generalnie bezpieczniejsze jest po prostu usunąć cały zestaw reguł nad którym pracujesz przy użyciu opcji `-C' i załadować go po wykonaniu zmian. Żadne aktywne mapowania nie są usuwane przy użyciu `-C', ale można je usunąć poleceniem `-F'.

Reguły NAT i aktualne mapowania można sprawdzić używając opcji `-l'.

Podsumowując, najłatwiejszym sposobem by załadować zestaw reguł jest użycie polecenia `ipnat -CF -f /etc/ipnat.rules'.

Przyjdzie kiedyś moment, że zainteresujesz się tym, co tak naprawdę robi Twoja ściana ogniowa, a ipfilter byłby niekompletny bez pełnego zestawu narzędzi monitorujących.

W swojej najprostszej formie, ipfstat wyświetla tabelę interesujących danych dotyczących tego, jak Twoja ściana ogniowa daje sobię radę, czyli między innymi ilość pakietów które zostały przepuszczone i zablokowane, czy zostały zalogowane czy nie, ile jest aktywnych pozycji w liście stanów i tak dalej. Poniżej przykład czegoś, co mógłbyś zobaczyć po uruchomieniu tego narzędzia:

# ipfstat
   input packets:         blocked 99286 passed 1255609 nomatch 14686 counted 0
  output packets:         blocked 4200 passed 1284345 nomatch 14687 counted 0
   input packets logged:  blocked 99286 passed 0
  output packets logged:  blocked 0 passed 0
   packets logged:        input 0 output 0
   log failures:          input 3898 output 0
  fragment state(in):     kept 0  lost 0
  fragment state(out):    kept 0  lost 0
  packet state(in):       kept 169364     lost 0
  packet state(out):      kept 431395     lost 0
  ICMP replies:   0       TCP RSTs sent:  0
  Result cache hits(in):  1215208 (out):  1098963
  IN Pullups succeeded:   2       failed: 0
  OUT Pullups succeeded:  0       failed: 0
  Fastroute successes:    0       failures:       0
  TCP cksum fails(in):    0       (out):  0
  Packet log flags set: (0)
            none

Jest również w stanie pokazać aktualną listę reguł. Użycie flagi `-i' lub `-o' pokaże listę reguł dla odpowiednio pakietów wchodzących i wychodzących. Dodanie opcji `-h' doda trochę użytecznych informacji, podając również 'licznik trafień' dla każdej reguły. Na przykład:

# ipfstat -ho
2451423 pass out on xl0 from any to any
354727 block out on ppp0 from any to any
430918 pass out quick on ppp0 proto tcp/udp from 20.20.20.0/24 to any keep state keep frags

Z przykładu powyżej widać, że prawdopodobnie dzieje się coś nienormalnego, ponieważ mamy bardzo dużo zablokowanych pakietów wychodzących, nawet przy użyciu reguły `pass out'. Coś może wymagać tutaj dalszego zainteresowania, albo po prostu pracuje bez zarzutu. ipfstat nie może powiedzieć Ci czy Twoje reguły są dobre czy złe, może tylko poinformować co dzieje się przy ich użyciu.

W dalszym procesie odpluskwiania reguł, możesz zechcieć użyć opcji `-n' która pokaże numery reguł przy każdej z nich:

# ipfstat -on
@1 pass out on xl0 from any to any
@2 block out on ppp0 from any to any
@3 pass out quick on ppp0 proto tcp/udp from 20.20.20.0/24 to any keep state keep frags

Ostatnią naprawdę interesującą informacją w ipfstat, jest zrzut tabeli stanów. Wykonuje się to dodając opcję `-s':

# ipfstat -s
  281458 TCP
  319349 UDP
  0 ICMP
  19780145 hits
  5723648 misses
  0 maximum
  0 no memory
  1 active
  319349 expired
  281419 closed
  100.100.100.1 -> 20.20.20.1 ttl 864000 pass 20490 pr 6 state 4/4
  pkts 196 bytes 17394    987 -> 22 585538471:2213225493 16592:16500
  pass in log quick keep state
  pkt_flags & b = 2,              pkt_options & ffffffff = 0
  pkt_security & ffff = 0, pkt_auth & ffff = 0

Widzimy, że mamy aktualnie jedno połączenie TCP. Dane wyjściowe będą się delikatnie różnić od wersji do wersji, ale generalnie informacje są te same. Widzimy dla tego połączenia, że jest ono w pełni nawiązane ( state 4/4 na końcu linijki, inne stany są niekompletne i opiszemy je później ). Możemy również odczytać że wpis ten ma czas życia ( ang. time to live ) 240 godzin, co jest absurdalnie długim czasem, ale ustawianym domyślnie dla nawiązanej sesji TCP. Licznik ten jest zmniejszany z każdą sekundą bezczynności, aż w końcu połączenie zostanie zerwane jeśli zostanie pozostawione bezczynnie. Licznik jest również zerowany na wartość 864000 za każdym razem, gdy użyjemy wpisu, więc połączenie nie zostanie zamknięte w trakcie jego używania. Możemy również odczytać, że przepuściliśmy przez to połączenie 196 pakietów składających się na około 17kB danych. Oprócz tego można odczytać porty po obu stronach - 987 i 22, co oznacza że ten wpis symbolizuje połączeniu z adresu 100.100.100.1 portu 987 na adres 20.20.20.1 na port 22. Bardzo duże numery w drugiej linijce to numery sekwencyjne TCP wygenerowane dla tego połączenia, pomagające zabezpieczyć je przed wpuszczeniem dodatkowych, spreparowanych pakietów. Pokazane jest również okno TCP. Trzecia linia stanowi wynik reguły która została wygenerowana przez regułę keep state i pokazuje ona że jest to połączenie przychodzące.